Oczywiście w trakcie tworzenia slajdów (w trakcie edycji tekstu w polu tekstowym) działają również skróty klawiszowe znane z Worda m.in. takie jak:
Czytaj dalejW tym artykule opiszę wybrane skróty klawiszowe działające w większości programów pakietu MSOffice (np. Word, Excel, PowerPoint, Outlook, OneNote)
Czytaj dalejOto kolejna porcja przydatnych skrótów klawiszowych.
(lewy) Alt+Tab – przełączanie się pomiędzy ostatnio uruchomionymi programami. Ten jeden skrót naprawdę potrafi mocno przyśpieszyć naszą pracę, gdyż nie musisz myszą klikać na pasku zadań i wybierać ikonę programu, na który chcesz się przełączyć.
Jednorazowe naciśnięcie kombinacji klawiszy Alt+Tab spowoduje, że przełączysz się na program, który był ostatnio używany. Ponowne naciśnięcie tej kombinacji spowoduje, że wrócisz do tego programu, z którego wcześniej „uciekłeś”. Naciskając „na krótko” Alt+Tab przełączasz się na przemian pomiędzy dwoma ostatnio uruchomionymi programami.
Jeśli chcesz przełączyć się na dowolny (uruchomiony już) program należy postępować nieco inaczej.
Należy wcisnąć lewy klawisz Alt (i go trzymać cały czas). Następnie (cały czas trzymając wciśnięty klawisz Alt) naciskasz impulsowo (jak dzięcioł) klawisz Tab. Na środku ekranu pojawi się oknienko prezentujące wszystkie uruchomione programy. Jeden z nich będzie wyróżniony (np. u mnie otoczony białą ramką). Kolejne naciśnięcie klawisza Tab powoduje, że biała ramka pojawi się nad następnym programem. Gdy biała ramka znajduje się nad tym programem, na który chcę się przełączyć (np. u mnie jest to Excel) to puszczam lewy klawisz Alt.
Wskazówka: jeśli korzystasz z komputera z systemem MacOS to jest tam bardzo podobna kombinacja klawiszy Cmd+Tab.
Czytaj dalejUsłyszałem kiedyś taki dowcip
– Czym różni się początkujący użytkownik komputera, od (średnio-)zaawansowanego?
– Wystarczy mu zabrać mysz. Jeśli będzie nie potrafił pracować przy takim komputerze, to oznacza, że jest początkujący
Z tego powodu postanowiłem rozpocząć nowy cykl. W kilku najbliższych wpisach z cyklu skróty klawiszowe opiszę wybrane przeze mnie najważniejsze skróty klawiszowe. Dlaczego? Bo ich znajomość potrafi (przepraszam za wyrażenie) cholernie przyśpieszyć pracę. Nie trzeba szukać ikonki wklej, klikać w nią (czasem trzeba myszą przejechać pół ekranu, zanim możemy w nią kliknąć) dużo szybciej można nacisnąć kombinację klawiszy CTRL+V. Mało tego – gdy wykonujemy dość monotonną pracę, podczas której często używamy tych samych poleceń znajomość skrótów klawiszowych pozwala przyśpieszyć pracę dwu albo nawet trzykrotnie!
Wiem, że tych skrótów jest dość sporo. Z pewnością nie nauczysz się ich wszystkich w jeden dzień. Dlatego wybierz sobie kilka z poniższej listy, zapisz na żółtej karteczce i przyklej obok monitora. Gdy opanujesz skróty z owej żółtej karteczki, wybierz kolejne kilka, zapisz je na kolejnej żółtej karteczce i przyklej obok monitora. Powtarzaj wyżej wymienione czynności do czasu, aż się okaże, że mysz to ogólnie Ci zawadza na biurku 😉
Czytaj dalejW poprzednim wpisie opisałem czym są wiszące spójniki i jak sobie z nimi radzić. Opisałem metodę ręczną i „półautomatyczną”. Jednak istnieje fajny sposób na usprawnienie pracy w Wordzie. Otóż możemy „przypiąć” przycisk w którego kliknięcie spowoduje automatyczne usunięcie wszystkich wiszących spójników z dokumentu.
Instalacja makra może wydawać się dość skomplikowana, ale na pocieszenie dodam, że robi się to tylko raz. Po zainstalowaniu makra i utworzeniu do niego skrótu wystarczy tylko kliknąć w odpowiedni przycisk, aby uruchomić makro.
Instalacja makra składa się z dwóch etapów: zaimportowania pliku makra do szablonu normal.dotm i (ewentualnie) podpięcia przycisku uruchamiającego makro pod pasek Szybki dostęp (Word 2007) lub (działa w Wordzie 2010 i nowszych) podpięcia pod wstążkę
Czytaj dalejPisząc tekst w Wordzie nie powinno się zostawiać pojedynczych spójników na końcu wiersza. Takie spójniki określa się mianem „wiszących spójników” lub „zawieszek”. Spotkałem się również z nazwą wiszące sierotki.
Wiszący spójnik nie jest błędem ortograficznym, ani gramatycznym, jednak jest to uznawane za błąd typograficzny.
Co ciekawe, owa reguła występuje tylko w języku polskim i czeskim. W pozostałych językach w ogóle nie jest znana, ani przestrzegana.
Widząc, że kursor zbliża się do końca wiersza i chcesz wstawić spójnik a wiesz, że następny wyraz za spójnikiem już się nie zmieści w tym samym wierszu, to pomiędzy spójnikiem a kolejnym wyrazem należy wstawić „twardą spację” (zwaną też spacją niepodzielną). Aby wstawić „twardą spację” należy zamiast samej spacji wcisnąć kombinację klawiszy CTRL+SHIFT+SPACJA. Wtedy spójnik zostanie „przyklejony” do następnego wyrazu i jeśli następny wyraz zostanie przeniesiony do nowej linii, to będzie on przeniesiony wraz z „przyklejonym” spójnikiem.
Podobnie postępujemy z jednostkami miar. Gdy wpisujesz liczbę a po liczbie jednostkę (np. 10 kg) to pomiędzy liczbą a jednostką powinna się znajdować „twarda spacja”.
Problem pojawia się, gdy masz już napisany tekst. Można ręcznie go poprawić (tj. widząc na końcu wiersza „wiszący spójnik” możesz usunąć za nim spację i zamienić ją na twardą spację. Jednak nie jest to zbyt wygodne rozwiązanie, gdy tekst ma kilkanaście, bądź kilkadziesiąt stron. Oczywiście każdy inteligentny leń zacznie szukać jakiegoś sposobu na zautomatyzowanie tej monotonnej czynności. Można to zrobić na dwa sposoby: albo ręcznie skorzystać z okna dialogowego Znajdź i zamień, albo zainstalować gotowe makro.
Czytaj dalej
Czasami istnieje potrzeba zapisania pewnej kwoty słownie. Przykładowo osoby prowadzące działalność gospodarczą, które wystawiają maksymalnie kilka faktur miesięcznie bardzo często używają do tego celu Excela. Jest to bardzo wygodne rozwiązanie, ale w Excelu nie ma funkcji, która daną liczbę zamienia na jej słowny odpowiednik. Gdy wystawiasz jedną fakturę miesięcznie, nie jest problemem ręczne wpisanie kwoty słownie, ale wystawiając kilka faktur może to już być nieco uciążliwe.
Z pewnością znalazłeś na niejednej stronie proste makro, które dodaje do funkcji Excela niestandardową funkcję o nazwie np. Slownie. Ale nie zawsze możemy (lub nie chcemy) używać makr.
W tym celu opracowałem inne rozwiązanie. Otóż w Excelu od wersji 2013 w górę istnieje funkcja WEBSERVICE. Funkcja ta zwraca zawartość strony internetowej. Tak więc napisałem w języku PHP prostą stronę, która po wywołaniu z odpowiednim parametrem (kwota liczbowo) jako treść zwraca kwotę słownie. Przykładowo wpisując w przeglądarce internetowej adres:
Czytaj dalejCzasami zachodzi potrzeba przepisania tekstu, który mamy na wydrukowanej kartce, lub musimy przepisać fragment z książki. Nie jest to zbyt przyjemna praca szczególnie, gdy owy tekst ma więcej niż dwie linijki.
Z pomocą przychodzą tutaj programy typu OCR (od ang. optical character recognition) co można przetłumaczyć optyczne rozpoznawanie znaków.
Programy typu OCR istnieją od wielu lat, jedne są płatne inne darmowe, czasami kupując skaner otrzymujemy na płycie CD oprócz sterowników jakiś program typu OCR. Jeśli nie chcesz instalować programu typu OCR (bo np. w biurze masz zablokowaną możliwość instalowania programów, albo Ci się nie chce instalować jakieś dodatkowe programy tylko po to, aby raz na kilka miesięcy zdigitalizować kilka zdań) możesz skorzystać z bezpłatnej strony internetowej na której zamienisz zeskanowany tekst na plik Worda.
Czytaj dalejSteganografia to nauka o sposobach ukrywania tajnego komunikatu w niepozornej informacji w taki sposób, aby obecność komunikatu nie została wykryta. W przypadku kryptografii mamy pewność, że tajna informacja została ukryta, natomiast w przypadku steganografii próbuje się ukryć fakt prowadzenia komunikacji.
Steganografia ma długą historię. Jednym z jej przykładów jest tekst zapisany atramentem sympatycznym. Atrament sympatyczny powoduje, że tekst jest niewidoczny do czasu, aż nie podgrzejemy kartki, lub nie użyjemy odpowiedniego środka chemicznego.
W formie cyfrowej informacje są ukrywane najczęściej w zdjęciach. Modyfikując najmniej znaczący bit składowych koloru piksela można w jawnym komunikacie przemycić tajną informację w taki sposób, aby oko ludzkie nie zauważyło, zmian dokonanych w pliku. Najlepiej do tego celu nadają się pliki grafiki rastrowej.
Excel (jak również inne programy z pakietu MS Office) ma możliwość rozbudowania własnej funkcjonalności dzięki makrom. Makra można „nagrywać” a Excel nagraną sekwencję czynności zamieni na kod VBA. Można również od razu pisać makra w „czystym” VBA.
Język VBA to nic innego jak uproszczona wersja języka Microsoft Visual Basic niestety, ale dość mocno jest okrojony względem oryginału. Od prawie dwóch dekad następcą Visual Basic’a jest VB.NET jednak w pakiecie Office pod tym względem nic się nie zmieniło i dalej mamy archaiczny VBA.
Pobierz opisywane makro (35 KB)
W ramach pracy zaliczeniowej z pewnego przedmiotu napisałem dwa proste makra (w wspomnianym wyżej języku VBA) służące do ukrywania i wydobywania tajnych dokumentów w arkuszu Excela. Tajny komunikat został zapisany poprzez dokonywanie drobnych modyfikacji koloru dwóch najmniej znaczących bitów dla dwóch składowych koloru R (Red) i G (Green) dla koloru czcionki w kolejnych komórkach.
Dlaczego komunikat ukrywam tylko w dwóch składowych a nie we wszystkich trzech? Odpowiedź jest prosta: 2 składowe razy dwa bity daje nam 4 litery zakodowane w jednej komórce Excela. Więc jeden bajt jest zakodowany w dwóch sąsiadujących komórkach. Gdybym używał wszystkich 3 składowych, to wtedy jeden bajt byłby zakodowany w 1,5 komórki i algorytm byłby nieco bardziej skomplikowany.
Czytaj dalej