Jakiś czas temu otrzymałem od klienta ciekawe zlecenie. Otóż musiałem zmodernizować pewną aplikację napisaną w języku VBA. W głównym arkuszu była pewna tabelka z wieloma wierszami i kilkudziesięcioma kolumnami zawierająca informacje o pewnych wyrobach. Dla zaznaczonego wiersza po kliknięciu w przycisk należało wygenerować plik PDF z karta informacyjną produktu (odpowiednie komórki z wybranego w tabeli wiersza były kopiowane do osobnego ładnie sformatowanego arkusza i ten arkusz był eksportowany do pliku PDF).
I tutaj zaczyna się zabawa. Otóż każdy z produktów z tabelki ma swój folder na dysku gdzie są przechowywane różnego rodzaju wygenerowane pliki PDF. I ten folder był na dysku Z (pewnie w firmie był to zmapowany folder sieciowy). Zacząłem się zastanawiać jak w najszybszy sposób utworzyć u siebie dysk Z (mogłem w sumie dokonać stosownej zmiany w kodzie aplikacji np. poprzez ustawienie jakiejś stałem globalnej, ale musiałbym pamiętać o zmianie stałej przy oddaniu klientowi gotowej aplikacji). Pomysłów miałem kilka:
- Utworzyć Ramdysk (wada – po ponownym uruchomieniu komputera utracę wygenerowane raporty. W moim przypadku nie było jakimś bardzo dużym problemem, gdyż rozwijając aplikację generowałem te raporty tylko po to, aby przetestować czy makra działają jak należy).
- Utworzyć wolumen VHD (ktoś kto używa np. VirtualBoxa to pewnie miał do czynienia z tego typu plikami) a następnie w Zarządzaniu dyskami zamontować wolumen i przypisać mu literę (niestety, ale trzeba to ręcznie robić po każdym uruchomieniu komputera)
- Utworzyć kontener programu True Crypt/Vera Crypt i go zamontować pod wybraną literą. Podobny poziom uciążliwości do montowanie plików VHD.
- Podpiąć do portu USB pendrive (lub wsadzić kartę SD jeśli laptop ma takowy czytnik) i w module Zarządzanie dyskami przypisać mu literę. Niestety wymaga to poświęcenia jednego portu USB.
- Zmapować jakiś folder sieciowy – z zasady na komputerze domowo-pracowym nie udostępniam nic w sieci lokalnej.
- Zaraz, zaraz, ale już za czasów DOSa 6.22 coś podobnego robiłem. Otóż mogę w wierszu poleceń użyć polecenia SUBST. I to rozwiązanie postanowiłem tutaj opisać, bo jest najszybsze, najprostsze i dane nie są tracone po restarcie komputera.
Otóż polecenie SUBST tworzy nowy wirtualny dysk, który jest przypisany do odpowiedniego folderu. Wystarczy tylko uruchomić wiersz poleceń a następnie wpisać polecenie:
SUBST dysk "ścieżka do zmapowanego folderu"Jeśli ścieżka do zmapowanego folderu ma w nazwie spacje, to należy ową ściężkę wpisać w cudzysłowie Np.
SUBST Z: "c:\projekty\xxx\Zawartosc dysku Z\"Od tej pory w oknie komputera mam dysk Z: Jeśli przejdę na dysk Z: to tak naprawdę załadują się pliki (i foldery), które są umieszczone u mnie na dysku w folderze c:\projekty\xxx\Zawartosc dysku Z\
Niestety, ale po ponownym uruchomieniu komputera przypisanie znika. Jednak nie jest to jakiś strasznie duży problem: otóż mogę utworzyć plik wsadowy bat, do którego wpiszę zawartość owego polecenia a następnie owy plik umieszczę w folderze autostart w menu start. No więc do dzieła:
W pierwszym kroku należy uruchomić notatnik i wpisać polecenie:
SUBST Z: "c:\projekty\xxx\Zawartosc dysku Z\"Gdzie oczywiście litera dysku może być u Ciebie inna jak również ścieżka do mapowanego folderu będzie inna.
Następnie taki plik należy zapisać w dowolnym miejscu na dysku pod dowolna nazwą ale z rozszerzeniem bat lub cmd (np. DyskZ.cmd)
W kolejnym kroku należy otworzyć w eksploratorze folder gdzie są przechowywane skróty do programów, które są uruchamiane. W tym celu naciśnij kombinację klawiszy Windows + R i w oknie uruchamianie wpisz shell:startup
Pojawi się folder autostart dla lokalnego użytkownika. Przenieś do tego folderu wcześniej utworzony plik.
Ciekawe, czy ktoś z was wymyśli jeszcze jakiś kolejny sposób, jak utworzyć dysk Z
